Muzeum Narodowe w Lublinie

W średniowieczu, jak w każdym innym mieście otoczonym murami, także w Lublinie, u podnóża wzgórza staromiejskiego ukształtowała się ulica o nazwie Podwale. Z jednej strony biegła wzdłuż obwałowań miejskich, a z drugiej skrajem Wielkiego Stawu Królewskiego. Już w XVI wieku zaczęły powstawać wzdłuż jej górnego biegu dworki szlacheckie, od XIX wieku zabudowania przemysłowe, m. in. kaszarnia i browar.

Ogród miejski został założony w 1837 roku na gruntach podominikańskich, według projektu Felika Łodzia Bieczyńskiego.
Była to druga próba założenia takiego ogrodu w Lublinie. Wcześniej, z inicjatywy Ignacego Lubowieckiego, prezesa Komisji Województwa Lubelskiego, powstał ogród w dzielnicy północnej, pomiędzy ulicą Lubartowską i nieistniejącą ulicą Szeroką. Nasadzenia zostały zniszczone w wyniku powodzi i dewastacji.

Wśród zbiorów ikonograficznych przechowywanych w Muzeum Historii Miasta Lublina pokaźny zespół stanowią fotografie Lublina z przełomu XIX i XX wieku. Prace te są nieocenionym źródłem ikonograficznym. Stanowią najwierniejszy obraz miejskiego krajobrazu tej epoki. Fotograficzne widoki miast i obiektów architektonicznych nastały wraz z pojawieniem się tej techniki w Polsce, w połowie XIX wieku. W Polsce pozbawionej bytu państwowego wykształciła się potrzeba dokumentowania zabytków jej kultury oraz wszystkiego co ulegało przeobrażeniom i było godne utrwalenia.

Na początku XIX wieku u zbiegu Krakowskiego Przedmieścia i ulicy Czechowskiej (obecnie 3 maja) wzniesiono kompleks budynków Komisji Obwodu Lubelskiego - komorę celną oraz wagarnię.

Świątynia ta jest jedną z nielicznych w mieście, zachowanych bez zmian. Za fundatorkę kościoła i klasztoru dla księży misjonarzy jest uznawana Anna ze Stanisławskich Zbąska, pierwsza polska poetka.

Lubelski klasztor został ufundowany przez Katarzynę z Kretków Ligęzinę w latach 20. XVII wieku dla karmelitanek. Przy budowie przystosowano dwór dla wojewody Rafała Leszczyńskiego.

Gmach siedziby Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego został wzniesiony w latach 1874-1876 według projektu Juliana Ankiewicza.

Kościół dla sprowadzonych do Lublina w 1459 roku bernardynów powstał poza miastem w murach.

Na początku lat osiemdziesiątych XIX wieku powstał Zakład Artystyczno – Fotograficzny Aleksandra Stepanoffa. Początkowo mieścił się przy Krakowskim Przedmieściu 4, a po kilku latach został...

Historia tego miejsca sięga początków XVII wieku, kiedy do Lublina sprowadzono karmelitów bosych. W latach 20. XVII wieku karmelici wznieśli kościół Matki Boskiej Szkaplerznej oraz klasztor. Za twórców projektu są uważani Jakub Balin i Jakub Tremandzel.

Pamięć o położeniu ulicy w pobliżu stawu przetrwała do dzisiaj, chociaż już w XIX wieku nie było po nim śladu. Od XVIII wieku ulica Nadstawna stanowiła jedną z centralnych ulic dzielnicy żydowskiej.

Gmach siedziby Dyrekcji Szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego został wzniesiony w latach 1874-1876 według projektu Juliana Ankiewicza.

Pierwsza drewniana cerkiew spłonęła w 1587 roku.

Wzniesiona dzięki Kazimierzowi Wielkiemu, po najeździe Tatarów w 1341 roku, była jedną z dwu bram w murach obronnych miasta.

Za kościołem św. Ducha do połowy XIX wieku, na wzgórzu schodzącym ku rzece Czechówce, znajdowały się ogrody otoczone murem.