Muzeum Narodowe w Lublinie

Dla wszystkich 50 fragmentów naczyń glinianych została wykonana skrócona analiza MGR (Matrix Group by Refiring), dla dziesięciu fragmentów analiza chemiczna techniką WD-XRF, dla trzech szlify przezroczyste, a dla dziesięciu fragmentów ceramiki oznaczenie fizycznych właściwości ceramicznych (porowatości otwartej, nasiąkliwości wodnej, gęstości pozornej). Ponadto wykonano badania trzech surowców ceramicznych oraz dla jedenastu fragmentów ceramiki została oszacowana temperatura pierwotnego wypalania.

W wyniku przeprowadzonych analiz ustalono, że poszczególne wyroby różnią się pomiędzy sobą zarówno recepturą jak i sposobem wyrobienia masy ceramicznej. Do wyrobu mas ceramicznych wykorzystane były różne bez-węglanowe, zabarwione związkami żelaza surowce plastyczne. Skład chemiczny gliny nie jest jednorodny. Technologia fragmentów ceramiki wyróżniających się składem chemicznym nie wyróżnia się od pozostałych fragmentów. Składniki nieplastycznej domieszki to głównie fragmenty intencjonalnie pokruszonych skał. Pierwotne wypalanie naczyń przeprowadzone było w zakresie 700 - 900oC, większość analizowanych fragmentów była wypalona w temperaturze 800 - 850oC.Wyróżniono między innymi grupę 13 fragmentów naczyń reprezentującą na stanowisku ceramikę lokalną, wykazującą duże podobieństwo do gliny pozyskanej z terenu pobliskiej cegielni w Rybitwach.

Wykres dwuskładnikowy – rezultaty badania zawartości TiO2  (dwutlenku tytanu) względem zawartości Cr (chromu) – pokazujący podobieństwo fragmentów ceramiki z wykopalisk do próbek surowca pobranych współcześnie z okolic stanowiska.