Muzeum Narodowe w Lublinie

Ekspozycja przypomina biografię Józefa Czechowicza, wiodącą od kołyski w lubelskiej suterenie do pozycji „księcia poetów” w urodzajnym na poetyckie talenty okresie literatury polskiej. Ukazuje w porządku chronologicznym dzieciństwo i lata szkolne autora Kamienia, jego rozwój poetycki, począwszy od debiutu, różnorodne inicjatywy organizatorskie, etap przejmowania roli przywódcy młodej poezji, świadectwa pamięci o poecie  i jego dziele literackim. Na wystawie zostały zaprezentowane m. in. dokumenty, zdjęcia, tomiki poetyckie wydane za życia poety oraz powojenne wydania jego twórczości.

Po Józefie Czechowiczu ocalało bardzo mało osobistych przedmiotów. Jego ostatnie mieszkanie znajdujące się na warszawskim Mokotowie przy ulicy Narbutta 11 a, opuszczone przez poetę w pierwszych dniach września 1939 roku, zostało dość szybko okradzione z tego, co było łatwo spieniężyć. Na szczęście złodziei nie interesowały rękopisy, maszynopisy, bruliony i niektóre z książek należące do Józefa Czechowicza. Te w sporej części ocalały wyniesione z mieszkania przez Wacława Mrozowskiego. Nieliczne przedmioty, jakie udało się zgromadzić, prezentujemy na wystawie w naszym Muzeum. Są to między innymi dwa dzwoneczki przywiezione z Francji, obrus i serwetki z wyszytymi przez siostrę poety – Katarzynę Głuszewską – inicjałami autora Kamienia. Ekspozycję uzupełnia łyżeczka należąca do rodziców Józefa Czechowicza z wygrawerowanymi inicjałami jego ojca – Pawła oraz przedmioty pochodzące sprzed II wojny światowej, które odpowiadają opisowi rzeczy znajdujących się w pokoju poety. Te nieliczne przedmioty warto skonfrontować z bardzo bogatą spuścizną literacką Józefa Czechowicza, jaką pozostawił po sobie twórca tragicznie zmarły zaledwie w wieku 36 lat i którą, pomimo jej rozproszenia w czasie wojny, udało się w naszym Muzeum zgromadzić.

scenariusz – Ewa Łoś
opracowanie plastyczne – Barbara i Stanisław Bałdygowie