Muzeum Narodowe w Lublinie

Wzgórze zamkowe wciąż odkrywa swoje tajemnie i zaskakuje. Archeolodzy prowadzący w 2019 roku badania wykopaliskowe w trakcie remontu zamku lubelskiego podzielili się najnowszymi wynikami badań specjalistycznych. W wyniku datowania metodą C14 węgli drzewnych z warstwy archeologicznej, znajdującej się bezpośrednio pod fundamentami donżonu otrzymano datę 1210 r., co z dokładnością do kilkunastu lat pozwala określić moment powstania tej budowli. Interdyscyplinarne badania będą trwały.

Datowanie radiowęglowe (C14) jest jednym z typów analiz izotopowych służących ustaleniu bezwzględnego wieku przedmiotów. Badania kilkunastu próbek organicznych pobranych w trakcie wspomnianych badań wykonano na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ich autorem jest Prof. dr hab. Marek Krąpiec.

Romańska wieża zamkowa (baszta, donżon, stołp) to jedna z najstarszych budowli na Lubelszczyznie. Powstała w XIII wieku jako budowla obronno-mieszkalna (donżon). Stanowiła część grodu kasztelańskiego. Wzniesiona przy południowym zboczu wzgórza. Posiada trzy kondygnacje nadziemne. Grubość muru do 3,4 m, wewnątrz którego biegnie spiralna klatka schodowa. Dolne partie muru wzniesione z łamanego wapienia, wyższe z cegły. W czasie budowy gmachu przeznaczonego na więzienie (XIX w.), wieża znalazła się w obrębie jego murów. Z tego okresu pochodzi wieńczący ją krenelaż. Na uwagę zasługuje zachowane romańskie okno biforyjne na III kondygnacji.

Projekt „Muzeum Lubelskie – ochrona dziedzictwa przeszłości i nowe wyzwania przyszłości: edukacja, nauka, innowacyjność, promocja regionu, turystyka ”, nr POIS.08.01.00-00-0073/17

Projekt realizowany ze współfinansowaniem Unii Europejskiej z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014 – 2020, Oś priorytetowa VIII. Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury, Działanie 8.1 Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury.